Saints’Game
De aanleiding voor dit filmproject was mijn persoonlijke obsessie voor iconische afbeeldingen, meer bepaald voor katholieke heiligenbeelden. De film zoomt eerst in op dit gegeven. Het werk nam een interessante zijsprong wanneer de acteurs de scènes spelen (mimeren) die de heiligen symboliseren. Op dat moment ondervraag ik hen over hun pogingen en hun bereidheid om met de eigen culturele en religieuze erfenis te breken.
Al heel vroeg in de dramaturgie van de film blijkt dat elke acteur een immigrant is: een Palestijnse vrouw, een man uit de Russische republiek Dagestan, een IJslander en een Française. Ze hebben een verschillende culturele en godsdienstige achtergrond, en ze zijn niet noodzakelijk vertrouwd met de katholieke afbeeldingen.
Niet het confronteren van ieders afzonderlijke erfenis is belangrijk, maar onze wederzijdse pogingen en bereidheid om afstand te nemen – in de letterlijke én de figuurlijke zin – van hetgeen waaruit wij zijn voortgekomen.
In de film praten wij over beelden in de meest brede zin van het woord: als visueel, religieus, sociaal en zelfs politiek geheugen. Dit geldt zeker voor wie een oorlog heeft meegemaakt – zoals dat het geval is voor twee van de drie hoofdpersonages. Wij keren terug naar de beelden en de gebaren die ons zijn bijgebleven, en waarvan wijzelf de ervaring en het spoor geworden zijn.
Alles speelt zich af in Brussel, en deze geografische aanduiding is belangrijk. Als multiculturele hoofdstad van Europa veroorzaakt Brussel – wellicht méér dan elke andere stad – een onvolmaakte ‘onterving’ die tot een zwervend bestaan leidt. Brussel is het symbool voor moderniteit, het is een stad van culturele zwervers en van vreemdelingen.
In aanwezigheid van de regisseuse.
Amélie Derlon Cordina
ARGOS, Samuel Hauser Films
Julien Englebert, Son Doan, Amélie Derlon Cordina
Théophile Gay-Mazas, Edith Herregods, Adrien Monfleur
Amélie Derlon Cordina