De families Braguine en Kiline wonen in het hart van de Siberische taiga, op 500 km van het eerstvolgende dorp. Het zijn afstammelingen van de oudgelovigen, een orthodoxe geloofsgemeenschap die al in de tijd van de tsaren elke staatsautoriteit verwierp. Beide families hebben zich diep in de bossen gevestigd om daar te leven volgens hun eigen regels en geloofsprincipes. Er bestaat geen weg die naar hun huizen leidt, ze zijn enkel te bereiken via een lange bootreis op de Lenissei rivier, en daarna verder per helikopter.

Braguino is een dorp van houten huizen omgeven door taiga zover als het oog reikt. Elk jaar is er gevaar voor bosbrand, een fenomeen dat door de klimaatverandering duidelijk toeneemt.

Een bareel in het midden van het dorp scheidt de families. Ze zijn zelfvoorzienend, en tegelijk zijn het kluizenaars die ergens aan het einde van de wereld een eenzaam bestaan leiden. Het isolement wordt nog versterkt doordat ze op voet van vijandigheid leven, en ze met elkaar weigeren te praten.

Gelukkig ontsnappen de kinderen aan de conflicten tussen hun ouders door een bende te vormen waarin ze samen opgroeien. Hun kindertijd is vrij, onvoorspelbaar en soms gewelddadig.

Geprangd tussen de angst voor wilde dieren en voor het allesvernietigende vuur enerzijds, en de vreugde voor de uitgestrektheid van de bossen en de aanwezigheid van de vele natuurbronnen anderzijds, trachten de kinderen en volwassenen van deze uitzonderlijke gemeenschap zo goed en zo kwaad als mogelijk samen te leven.